tag:blogger.com,1999:blog-3729178627544054546.post2451799023130254927..comments2023-05-28T11:10:25.839+03:00Comments on Παραμύθια και άλλα τινά...: Εγώ ο πεινών και διψών έως τα πέρατα του χρόνου (ή «Αναζητώντας το χαμένο χρόνο»)Κλεοπάτρα και Μινγκhttp://www.blogger.com/profile/09536645190646745805noreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-3729178627544054546.post-11462768123787822252009-09-24T01:35:47.297+03:002009-09-24T01:35:47.297+03:00Σε ευχαριστώ πολύ για το ποίημα της Δημουλά, το οπ...Σε ευχαριστώ πολύ για το ποίημα της Δημουλά, το οποίο δεν γνώριζα <br /><br />και ομολογώ ότι με άγγιξε και με συγκίνησε βαθιά.<br />Σε ευχαριστώ όμως ακόμα περισσότερο για την ξεχωριστή ευαισθησία σου. Την <br /><br />χρειαζόμουνα.Κλεοπάτρα και Μινγκhttps://www.blogger.com/profile/09536645190646745805noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3729178627544054546.post-20626101266269677182009-09-23T23:48:49.835+03:002009-09-23T23:48:49.835+03:00Ας αφιερώσω, λοιπόν κι εγώ, καλή μου Κ&Μ σε σέ...Ας αφιερώσω, λοιπόν κι εγώ, καλή μου Κ&Μ σε σένα, ένα άλλο πολυτραγουδισμένο φυτό, που το προτιμώ απ' τον αιχμηρό βάτο... με κίτριν' ανθάκια κι αυτό, αλλά χωρίς αγκάθια, μόνο μ' ένα βελούδινο χνούδι στο κορμί του... ίσως για να μη σκαλώνει η μνήμη στα δυσάρεστα... και για να μη μαραίνονται τα όμορφα. <br /> <br />Θεέ μου τι δεν μας περιμένει ακόμα.<br /><br />Κάθομαι εδώ και βρέχομαι.<br />Βρέχει χωρίς να βρέχει<br />όπως όταν σκιά<br />μας επιστρέφει σώμα.<br /><br />Κάθομαι εδώ και κάθομαι.<br />Εγώ εδώ, απέναντι η καρδιά μου<br />και πιό μακριά<br />η κουρασμένη σχέση μου μαζί της.<br />Έτσι για να φαινόμαστε πολλοί<br />κάθε που μας μετράει το άδειο.<br /><br />Φυσάει άδειο δωμάτιο.<br />Πιάνομαι γερά από τον τρόπο μου<br />που έχω να σαρώνομαι.<br /><br />Νέα σου δεν έχω.<br />Η φωτογραφία σου στάσιμη.<br />Κοιτάζεις σαν ερχόμενος<br />χαμογελάς σαν όχι.<br />Άνθη αποξηραμένα στο πλάι<br />σου επαναλαμβάνουν ασταμάτητα<br />το ακράτητο όνομα τους semprevives<br />semprevives - αιώνιες, αιώνιες<br />μην τύχεις και ξεχάσεις τι δεν είσαι. <br /> <br />* Απροσδοκίες - Κική ΔημουλάΧρονοστιβάδαhttps://www.blogger.com/profile/00065987977040530483noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3729178627544054546.post-7256723677552913992009-09-23T19:46:05.199+03:002009-09-23T19:46:05.199+03:00καλύτερα να έγραφα σκέψη αντί στοχασμό για να γίνω...καλύτερα να έγραφα σκέψη αντί στοχασμό για να γίνω πιο κατανοητός. Γιατί τον στοχασμό ως φιλοσοφία, κλπ τον κανεις σε ηρεμία και σε πλήρη απόλαυση της ροής του χρόνου και εντός του έρωτα ως συναισθήματος.<br /><br />Αλλά "στοχαζόμενοι" την σύγχρονη ζωή μας βλέπουμε ότι η πολύ σκέψη πάνω στην καθημερινότητα αυτό που μας κάνει είναι να μας καταστρέφει την απόλαυση της ζωής, ειδικά όταν βάζουμε συγκεκριμένους στόχους και επικεντρωνόμαστε σε αυτούς. Κατά κάποιον τρόπο η ορθολογικοποίηση του "είναι" και του "γίγνεσθαι" μας καταστρέφει την απόλαυσή του και το βαθύτερο βίωμά τουTyler Durdenhttps://www.blogger.com/profile/14580330686951155941noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3729178627544054546.post-46775792584395381402009-09-23T16:34:58.195+03:002009-09-23T16:34:58.195+03:00O στοχασμός πάνω στο χρόνο στη ζωή και το θάνατο ε...O στοχασμός πάνω στο χρόνο στη ζωή και το θάνατο είναι καταφανώς διαδικασία ζωής και όχι ακύρωσής της, εκτός αν η ποίηση και η φιλοσοφία ακυρώνουν τη ζωή. <br />Το συγκεκριμένο κείμενο έχει αφομοιώσει-και ενίοτε παραθέτει αυτούσια- λογοτεχνικά, ποιητικά και φιλοσοφικά κείμενα δημιουργών που προσωπικά μου φαίνεται ότι σφύζουν από ζωή(Προυστ, Palermo shooting του Βιμ Βέντερς, Σεφέρης). <br /><br />Ο άνθρωπος σε αυτό ακριβώς διαφέρει από το ζώο, ότι δεν αρκείται στο να ζει, αλλά ταυτόχρονα αναρωτιέται που και που το γιατί και το πώς. Αυτά γεννάνε τη φιλοσοφία και την ποίηση, τα οποία κάνουν τον άνθρωπο σε σύγκριση και αντίθεση με το ζώο να βιώνει τη ζωή, τον έρωτα και τον θάνατο με εντελώς, μα εντελώς διαφορετικό τρόπο πιο "ενισχυμένο" και ουσιωδέστερο.<br /> <br />Έτσι θα έλεγα ότι ο στοχασμός πάνω στο χρόνο τη ζωή και το θάνατο παράγει τον έρωτα,<br />ενώ "η προσπάθεια πρόκλησης/καταγραφής οργασμού καταστρέφει την ερωτική πράξη", όπως πολύ σωστά λες. Μόνο που εδώ μιλάω για έρωτα και όχι για ερωτική πράξη απλά. Σεβαστή και επιθυμητή αλλά ακόμα και τα ζώα την επιτυγχάνουν. Τον έρωτα όμως όχι.Κλεοπάτρα και Μινγκhttps://www.blogger.com/profile/09536645190646745805noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3729178627544054546.post-64773720713697461272009-09-23T11:27:32.627+03:002009-09-23T11:27:32.627+03:00Θα έλεγα πως φοβόμαστε τόσο το θάνατο γιατί ποτέ δ...Θα έλεγα πως φοβόμαστε τόσο το θάνατο γιατί ποτέ δεν ζούμε με πληρότητα τη ζωή. Στοχαζόμαστε και παρατηρούμε το χρόνο, μας ενδιαφέρουν στόχοι και όχι διαδικασίες (πχ σπίτι-δουλειά, ή έστω έξοδος ή εκδρομή, ο χρόνος μετακίνησης είναι νεκρός χρόνος, βαρετός και σπαστικός), και φυσικά οι στόχοι "απολαμβάνονται" ως εικόνες και όχι βίωμα. Ζούμε με μια συνεχή αναβολή της απόλαυσης.<br /><br />Ο στοχασμός στο χρόνο και την ζωή-θάνατο καταστρέφει την απόλαυση της ζωής όπως ο στοχασμός και η προσπάθεια πρόκλησης/καταγραφής οργασμού καταστρέφουν την ερωτική πράξη, όπως η αϋπνία μπορεί να οφείλεται στο ότι συνειδητά πιέζεις τον εαυτό σου να κοιμηθεί.Tyler Durdenhttps://www.blogger.com/profile/14580330686951155941noreply@blogger.com