Κλεοπάτρα και Μινγκ

Η Κλεοπάτρα των Λαγιδών, η Πτολεμαία βασίλισσα είναι γνωστή. Τέτοια γεννήθηκε. Οι έρωτές της με τον Ιούλιο Καίσαρα και το Μάρκο Αντώνιο, οι δολοπλοκίες, τα σαγηνευτικά της τεχνάσματα, η χλιδή, τα αρώματα, η δίψα για εξουσία, η αυτοκτονία της, όταν πια δεν μπορούσε να είναι «η βασίλισσα των βασιλισσών». Το λαμπερό αστέρι που γοήτευε από τότε μέχρι σήμερα. Δεκάδες οι βιογραφίες της ακόμα και προσαρμοσμένες για παιδιά ("Κλεοπάτρα, Βασίλισσα των Βασιλέων", Φ. Μακντόναλντ, εκδ. Πατάκη).

Ο Μινγκ είναι παντελώς άγνωστος. Τέτοιος θέλησε. Ένας από τους εκατομμύρια Κινέζους. Ασήμαντος, αδιάφορος, βαρετός. Για την ιστορία. Ή τουλάχιστον για το είδος της ιστορίας που μας ελκύει. Σε αυτή δεν έχουν θέση οι καθημερινοί άνθρωποι. Ο Μινγκ είναι πρόσωπο του παραμυθιού ("Εγώ ο Μινγκ", Κ.Μπερνός, Ν. Νοβί, εκδ. Κάστωρ). Θα μπορούσε να έχει γεννηθεί βασίλισσα της Αγγλίας, αρχομανής στρατάρχης, ταύρος που γλυκοκοιτάζει όλες τις αγελάδες, κακιά μάγισσα που μεταμορφώνει τις πριγκίπισσες σε κουνούπια, πλούσιος εμίρης που κάνει το γύρο του κόσμου με χρυσό ποδήλατο ή αυτοκράτορας του κόσμου. Όμως δεν είναι τίποτε από όλα αυτά κι ούτε θέλει. Κάθε του μέρα πανομοιότυπη με την προηγούμενη. Κάθε πρωί κρατάει το χεράκι της μικρής του Ναμ, της εγγονής του και περπατάνε μέχρι το σχολείο. Κάθε μεσημέρι επιστρέφουν. Παρατηρεί τις κοτσίδες της που ανεβοκατεβαίνουν καθώς χοροπηδά. Αυτό του αρκεί. Η αιωνιότητα χωράει στο ζεστό χεράκι της Ναμ και στη στιγμιαία κίνηση της κοτσίδας της. Κι ας παλεύουν Κλεοπάτρες και Βερενίκες θαυμαστές. Δε θα τα καταφέρουν τόσο καλά όσο εκείνος. Το ξέρει και δεν τον νοιάζει που δε θα τον γράψει η Ιστορία των Μεγάλων. Δεν την έχει ανάγκη.

Κλεοπάτρα ή Μινγκ; Το δίλημμα είναι επίπλαστο και λίγο αφελές. Η ανάγκη για επιβολή πάσης φύσεως -στο σκύλο μας, στα παιδιά μας, στους υφισταμένους μας, στο σύντροφό μας, στην κοινωνία...- και η άδολη αγάπη σπάνια συναντώνται στην αμιγή τους μορφή. Σπάνια η μία ή η άλλη στάση ζωής επιλέγεται συνειδητά και ολοκληρωτικά σε όλα τα πεδία. Επίδοξες Κλεοπάτρες φωλιάζουν στον καθένα μας, ωστόσο πάντα βρίσκει λίγο χώρο ο Μινγκ να ανθίσει. Κλεοπάτρα και Μινγκ λοιπόν. Το ερώτημα είναι σε ποιο ποσοστό.