Τα σαρδελώματα-μικρό παραμυθάκι για ποικίλες ηλικίες

Το παραμυθάκι αυτό γεννήθηκε στην Άνδρο. Πηγή έμπνευσής του τα «σαρδελώματα», ένας ιδιαίτερος τύπος επιχρίσματος των παραδοσιακών σπιτιών του νησιού, που συνίσταται στις οριζόντιες γραμμές πάνω στο νωπό ακόμα σοβά, οι οποίες γίνονται από τους μάστορες με κουτάλια. Ο σκελετός της συγκεκριμένης ιστοριούλας πλάστηκε ομαδικά από όλη την οικογένεια και σίγουρα αποτέλεσε όμορφη συλλογική εμπειρία, που την καταδιασκεδάσαμε όλοι μας, ιδίως τα πιτσιρίκια.

Κάποτε, τα παλιά τα χρόνια, την εποχή των παππούδων σας και ίσως ακόμα παλιότερα, δύο μικρά ζωηρά αδελφάκια μένανε στην Άνδρο, στην οδό Σαρδελίτσας. Ένα πρωί άκουσαν θόρυβο και φωνές και είδαν μαστόρους που σοβάντιζαν τους τοίχους του σπιτιού τους. Μόλις οι μάστορες έκαναν όμορφο και λείο τον τοίχο, μάζεψαν τα μυστριά τους και τα εργαλεία τους και έφυγαν ικανοποιημένοι με τη δουλειά τους. Τα δύο μικρά αδελφάκια κοιτάχτηκαν, κάτι τις ψιθύρισε το ένα στο άλλο και όρμησαν κρυφογελώντας στην κουζίνα. Η μαμά ήταν πολύ απασχολημένη να μαγειρεύει μια μοσχομυριστή σούπα και έτσι δεν είδε τα παιδιά της να αρπάζουν τα μεγάλα κουτάλια. Τα αδέλφια βγήκαν έξω και με τη σκανταλιά στο μάτι άρχισαν να κάνουν γραμμές με τα κουτάλια στο σοβά που ακόμα δεν είχε στεγνώσει. Άλλοτε φαντάζονταν πως ήταν κυματάκια ήρεμης θάλασσας κι άλλοτε φιδάκια που σέρνονταν στην άμμο ή τα κοψίματα στο νερό που αφήνουν τα καϊκια ξοπίσω τους, όταν όλα μαζί σαλπάρουν από το λιμάνι. Πιο πολύ όμως φαντάζονταν πως ήταν ένα κοπάδι σαρδελίτσες λαχταριστές. Ήταν κι η ώρα του φαγητού και πεινούσαν. Πολύ το διασκέδαζαν στ’αλήθεια, ώσπου τα βρήκε η μαμά που έψαχνε τα κουτάλια της σούπας, για να στρώσει το τραπέζι. Ώχου, άντε τώρα να εξηγήσεις σε μια μαμά πως έχει περισσότερη πλάκα να κάνεις γραμμές με το κουτάλι στο σοβά παρά στη σούπα! Πάνω στην ώρα καταφθάνει κι ο μπαμπάς από τη δουλειά. Κι έτσι κουρασμένος που ήταν, ούτε τα χαραγμένα στον τοίχο κυματάκια είδε, ούτε τα φιδάκια, ούτε τις γραμμές των καϊκιών. Για τις σαρδελίτσες ούτε λόγος. Έβαλε λοιπόν τις φωνές κι άρχισε να τα μαλώνει για τη ζημιά που κάνανε. Αγρίεψαν τα κύματα, βούλιαξαν τα καϊκια, χώθηκαν στην άμμο τα φιδάκια, σκόρπισαν οι σαρδελίτσες. Από τις πολλές φωνές βγήκαν οι γείτονες στο δρόμο να δούνε τι συμβαίνει. Κι αντίκρυσαν τον τοίχο με τις γραμμές από τα κουτάλια. Κανείς δε μιλούσε, ώσπου κάποια γιαγιά κι ένας παππούς, που είχαν στο μεταξύ λόγω ηλικίας ξαναβρεί την καλή όραση που είχανε παιδιά κι επιπλέον τους άρεσαν πολύ οι παστές σαρδέλες, είπαν με θαυμασμό, καλέ αυτά είναι σαρδελίτσες. Τι ωραία σαρδελώματα! Θα τα κάνουμε και εμείς στο σπίτι μας. Έτσι πείστηκαν κι οι υπόλοιποι πως πρόκειται για σαρδελίτσες και από τότε τα σπίτια στην Άνδρο φτιάχνονται με σαρδελώματα.