Όταν παιδάκι τεσσάρων ετών επινοεί παραμυθάκι

Κοριτσάκι, ετών τεσσάρων, έφταξε λόγω των ημερών χριστουγεννιάτικο παραμύθι που το στόλισε κατά τη διήγησή του με το κατάλληλο χρώμα στη φωνή ανάλογο με τον κάθε ήρωα καθώς και με τις απαραίτητες εκφράσεις προσώπου, για να μη μιλήσουμε για τις θεατρικές κινήσεις. Ο γραπτός λόγος σε αυτήν την περίπτωση ηττάται κατά κράτος από την προφορική διήγηση του παιδιού. Ωστόσο διατηρεί τουλάχιστον την πλοκή. Η ίδια λέει ότι θέλει να το αφιερώσει στους αναγνώστες του blog.

Τα παιδιά περίμεναν δίπλα από το τζάκι τον Άη Βασίλη να τους φέρει τα δώρα τους. Και τότε τι βλέπουν έκπληκτα; Έναν ψεύτικο Άη Βασίλη να βγαίνει από την καμινάδα!
Τι κάνεις εσύ εσύ εδώ; Πού είναι ο σάκος σου; Γιατί βέβαια ο ψεύτικος Άη Βασίλης δεν μπορούσε να έχει τόσα δώρα. Έτσι τα παιδάκια τον κατάλαβαν.
Τότε έρχεται ο αληθινός Άη Βασίλης φορτωμένος με δώρα.
Ποιος είσαι εσύ που τολμάς να φοράς τη στολή μου και τον κόκκινο σκούφο μου; Ε, ποιος;
Συγχώρα με, αλλά να, μου αρέσουν τόσο πολύ τα φωτάκια που αναβοσβήνουν στο χριστουγεννιάτικο δέντρο, που δεν άντεξα και μεταμφιέστηκα σε Άη Βασίλη για να μπαίνω στα σπίτια και να τα βλέπω...
Α, μα τότε περίμενε, έχω ένα δώρο και για σένα! Είπε ο αληθινός Άη Βασίλης και αμέσως η στολή που φορούσε γέμισε πολύχρωμα λαμπάκια που αναβόσβηναν.
Έτσι έφυγε ικανοποιημένος ο ψεύτικος Άη Βασίλης αφού το θέαμα που αντίκρισε ήταν πολύ καλύτερο από ένα φωτισμένο δέντρο. Και ούτε που σκέφτηκε από τότε να ξαναβάλει τον κόκκινο σκούφο.