Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2009

Καγιέν και πούρα στα χιόνια

Δεν είναι πως έχω κανένα πρόβλημα με τα μεγάλα τζιπ και τα φανταχτερά αμάξια. Ίσα- ίσα. Αν κάποιος γουστάρει και έχει την οικονομική δυνατότητα, καλώς το έχει. Γιατί δε θέλω να θεωρώ το αυτοκίνητο προέκταση του ανθρώπου, ούτε απαραίτητο αξεσουάρ που προσδίδει ή αφαιρεί κοινωνικό κύρος από τον κάτοχό του. Επιμένω να το βλέπω ως ένα απλό χρηστικό αντικείμενο που δικαιούται, όπως κάθε αντικείμενο να είναι και ωραίο, ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως μπορεί να είναι ακριβό για το βαλάντιο μου και ως εκ του τούτου να μην μπορώ να το αποκτήσω προσωπικά. Την αισθητική πάντως αρνούμαι να την παρακάμψω. Καλά ως εδώ.

Επιπλέον αρνούμαι να κρίνω τους ανθρώπους από τα αυτοκίνητα τους. Γιατί όσο απαράδεκτο θεωρώ να κοιτάζει πρώτα κανείς το αυτοκίνητο ή εν γένει τα εξωτερικά «σύμβολα» (βλέπε κατ’επέκταση σπίτι, πτυχία, εξωτερική εμφάνιση, δουλειά, Ε9) για να κρίνει κάποιον προδιαγράφοντας έτσι τον τρόπο σκέψης, τις συνήθειες και τη συμπεριφορά του (έχει λελέδικο τζιπ άρα είναι νεόπλουτος, είναι πλατινέ ξανθιά άρα χαζοβιόλα, κ.τ.λ, κ.τ.λ.), άλλο τόσο απαράδεκτο θεωρώ το αντίστροφο: την αποδοχή ή απόρριψη με συνοπτικές διασικασίες του τύπου, είναι γιατρός άρα πρέπει να διαθέτει ακριβό αμάξι-αν όχι τότε δεν είναι καλός γιατρός. Ή έχει ακριβό και ωραίο ντύσιμο, άρα είναι άνθρωπος που πρέπει να εκτιμήσω και να του φερθώ με ευγένεια και αξιοπρέπεια-διαφορετικά του φέρομαι όπως σε παρακατιανό και τον σνομπάρω (για του λόγου το αληθές δοκιμάστε να πάτε σε μαγαζιά της Γλυφάδας με προσεγμένο ντύσιμο τη μία φορά και απεριποίητο την άλλη. Θα εκπλαγείτε τόσο με τη διαφορά στην αντιμετώπισή σας από τις πωλήτριες που στο τέλος θα πιστέψετε πως είστε δύο διαφορετικοί άνθρωποι, κι ας είστε ο ίδιος και απαράλλαχτος με άλλο όμως ντύσιμο). Και πάλι καλά ως εδώ. Ωραίες ιδέες, στέρεες που αρνούνται την επιφάνεια και θέλουν να κρίνουμε απροκατάληπτα τους ανθρώπους επί της ουσίας και όχι βάσει στερεοτύπων .

Κλικ. Κυριακή μεσημέρι σε καφετέρια ωραιοτάτη σε ωραιότατο μέρος στα χιόνια με έλατα, μονοπάτια και άλλα ωραία. Ανοίγει η πόρτα και εφορμά με ύφος σαράντα καρδιναλίων παρέα τριών ζευγαριών περί τα σαρανταπέντε με πενήντα. Οι άντρες κάθονται σε χωριστό τραπέζι από τις γυναίκες. Ανάβουν έκαστος πούρο που καπνίζουν με τρόπο ειδήμονα σε τέτοιες ακριβές συνήθειες. Χύνονται στους καναπέδες ακριβώς όπως θα έκανε ένας βασιλιάς στο θρόνο του και αρχίζουν να συνομιλούν περισπούδαστα και μεγαλοφώνως –ώστε να είναι σίγουροι ότι θα τους ακούνε όλοι μέσα στην καφετέρια- για δουλειές σε στυλ Δράκου στη Λάμψη. Ύφος ανθρώπων που θεωρούν τους εαυτούς τους επιτυχημένους και όλους τους γύρω κάτι σαν υφισταμένους που απαξιώνουν έστω να ρίξουν ένα τυχαίο βλέμμα. Περίκλειστο σχήμα. Αλίμονο, δεν είναι δυνατόν να επικοινωνούν οι δύο κόσμοι. Οι γυναίκες τους στο διπλανό τραπέζι βαριούνται μέχρι θανάτου δεδομένου ότι, καθώς φαίνεται δεν τους προσφέρεται καν η διέξοδος να μιλήσουν για δουλειές. Με βλέμμα απλανές και ανεστίαστο ατενίζουν το υπερπέραν αμίλητες σε βαθμό να νομίζει κανείς ότι είναι άγνωστες μεταξύ τους και τυχαία κάθονται στο ίδιο τραπέζι. Εν συνεχεία βγάζουν από τις άκρως μοδάτες τσάντες τους περιοδικά μόδας και τα ξεφυλλίζουν εξίσου βαριεστημένες. Βεβαίως καθ’όλη τη διάρκεια παραμονής τους στην καφετέρια δεν υπήρχε κανενός είδους επικοινωνία μεταξύ ανδρών και γυναικών. Ούτε καν κάποιο συνένοχο βλέμμα από αυτά που ανταλλάσσουν τα ζευγάρια ακόμα και στις σιωπές τους βρε αδελφέ...

Μια τέτοια επιδεικτική συμπεριφορά που κραυγάζει προσέξτε με, είμαι κάποιος φτασμένος, δεν μπορεί παρά να προκαλέσει την προσοχή. Άρχισαν να πέφτουν στοιχήματα πως η εν λόγω παρέα είχε έρθει τουλάχιστον με καγιέν. Εκεί πάνω έβγαλα το λογύδριο μου υποστηρίζοντας πως δεν πρέπει να κρίνουμε τους ανθρώπους από το φαίνεσθαι, πως είναι άδικη η ρετσινιά για τα καγιέν, τι κακό έχουν τα πούρα, πως τέλος πάντων όλα αυτά είναι στερεότυπα που πρέπει να αφήσουμε κατά μέρος. Και τότε η παρέα σηκώνεται και αποχωρεί με ύφος σαράντα καρδιναλίων, που λέγαμε, εις τη δευτέρα και μαντέψτε σε τι αυτοκίνητο επιβιβάστηκαν κάνοντας σκόνη τις ωραίες μου ιδεούλες περί φαίνεσθαι και είναι. Ναι, σωστά μαντέψατε, σε καγιέν.

Ομολογώ πως και εγώ και οι ιδέες μου δεχτήκαμε πλήγμα μετά το περιστατικό έστω και αν αυτό ήταν μεμονωμένο και τίποτα δεν λέει πως πρέπει να γενικεύσουμε. Αναγκάζομαι για λίγο να αναδιπλωθώ. Μερικά πράγματα είναι ακριβώς αυτό που φαίνονται και τίποτα παραπάνω. Πάντως είναι πράγματι κρίμα τα εν λόγω τζιπ να τα συνδέουμε ντε και καλά με πούρα, χιόνια και νεοπλουτισμό. Θα έχω το νου μου για ανατροπή της εξίσωσης. Αλλά ακόμα και έτσι εξακολουθώ να πιστεύω πως ούτε τα καγιέν, ούτε τα πούρα, ούτε τα χιόνια έχουν κάτι κακό. Μοναχά ο συνδιασμός είναι κομματάκι θανατηφόρος...

4 σχόλια:

ellinaki είπε...

Χρόοονια τώρα προσπαθώ να ανατρέψω την εξίσωση, αλλά δυστυχώς πέφτει μέσα η άτιμη.

Και επειδή προσπαθώ να την ανατρέψω, παρατηρώ συνεχώς και λεπτομερώς την οδική και προσωπικη συμπεριφορά όχι μόνο των ιδιοκτητών καγιέν, αλλά και λοιπών ακριβών αυτοκινήτων. Δυστυχώς ένα συντριπτικό 90% επιβεβαιώνει τις προκαταλήψεις μου.

Οι 40καρδινάλιοϋφάκηδες είναι πολλοί στην Ελλάδα... δυστυχώς.

Κλεοπάτρα και Μινγκ είπε...

Υποψιάζομαι πως κάπως έτσι έχουν τα πράγματα, όπως λες @ellinaki, αλλά να, είναι αυτή η αφελής εμμονή που έχω να μη βάζω ταμπέλες εξ αρχής. Άλλωστε αυτό το 10% είναι που ψάχνουμε όλοι.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή Κλεοπάτρα και Μινγκ, θα ήθελα να μου επιτρέχεις την αναδημοσίευση του συγκεκριμένου post, στο Κρητικό περιοδικό αυτοκινήτου Stop and Go του οποίου τυγχάνω εκδότης. Σε ευχα;ριστώ και αν θέλεις επικοινώνησε μαζί μου στο e-mail: papadopoulos@stopandgomag.gr

Κλεοπάτρα και Μινγκ είπε...

Ναι, κανένα πρόβλημα, ίσα-ίσα θα χαρώ. :-)