Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009

H λίστα του σούπερ μάρκετ

Jasper Johns, False start

Πρωί πρωί αποφάσισε να οργανωθεί. Να μην ξεχάσει τίποτα αυτή τη φορά. Να είναι όλα στο μυαλό της σε τάξη. Να εξασφαλίσει ηρεμία και ασφάλεια. Έπιασε χαρτί και μολύβι, κάθισε στο τραπέζι της κουζίνας, χαμογέλασε στη φάτσα της στον καθρέπτη απέναντι, δεν αντιστάθηκε να κάνει μία γκριμάτσα, συνήθεια παιδική, και έγραψε:

Να μην ξεχάσω:
-δύο μπουκάλια γάλα
-πορτοκάλια
-μήλα
-φακές
-χαρτοπετσέτες
-μπαχαρικά (Από τις μακρινές Ινδίες. Προπάντων)

Κοίταζε και ξανακοίταζε τη λίστα. Ήθελε να είναι σίγουρη ότι αυτή τη φορά τίποτα δε θα ξεχνούσε. Ικανοποιημένη. Θα τα έκανε όλα οργανωμένα και όπως έπρεπε. Εντός ορίων. Χρονικών. Ή μήπως και ψυχικών.


Σηκώθηκε και πήγε να βγει από την εξώπορτα. Κοντοστάθηκε. Όρθια έριξε μια τελευταία ματιά στην λίστα. Ξανακάθησε αφήνοντας το σώμα της να την οδηγήσει πίσω στην καρέκλα. Παίρνει ένα άλλο χαρτί και γράφει:

Να μην ξεχάσω:
-να κολυμπήσω μέχρι να φτάσω το σώμα μου στα όριά του
-να δώσω μέχρι να γεμίσω
-να πάρω τόσο, ώστε να μπορώ να συνεχίσω να δίνω
-να θυμώσω τόσο ώστε να εξαγνιστώ, να καώ και να αναδυθώ νηφάλια
-να συμφιλιώσω την Οντέτ και την Οντίλ
-να γεμίσω τη θάλασσα μου με τα σαράντα και βάλε κύματα που θα κουβαλήσω σιωπηλή ή φωνάζοντας (αδιάφορο) με τα τσαλακωμένα φτερά της Οντέτ και τα ατσαλάκωτα της Οντίλ
-να ονειρευτώ με βαριές κοτρώνες δεμένες στα πόδια μου να μην με πάρει ο αέρας
-να κάνω τη λίμνη μου, που ξάφνου στένεψε, να με χωρέσει
-να σβύσω με τα χέρια μου τον κύκλο που χάραξα με ένα ξερόκλαδο γύρω μου στην άμμο. Να μη με στενεύει
-να πάψω να προσπαθώ να καταλάβω
-να μάθω να αφουγκράζομαι
-να χαμογελάω εκστασιασμένη σα μικρό παιδί μπροστά σε κάθε τι
-να κάνω τον κύκνο μου να αναδυθεί επιτέλους μέσα από το ασχημόπαπο μου...

Ξάφνου φύσηξε δυνατός αέρας. Άνοιξαν τα παράθυρα με βία. Άρπαξε ο άνεμος τις λίστες και τις στριφογύριζε μέχρι που τις πήρε μαζί του. Βγήκε ταραγμένη στο μπαλκόνι και τις είδε πολύχρωμο χαρτοπόλεμο να ραίνουν τους περαστικούς που χαμογελούσαν αμήχανα. Ανασήκωσε θλιμμένα τους ώμους χαμογελώντας το ίδιο αμήχανα. Μπήκε μέσα, άνοιξε την πόρτα και βγήκε από το καβούκι της να πάει στο σούπερ μάρκετ. Χωρίς λίστες αυτή τη φορά.

4 σχόλια:

Tyler Durden είπε...

οι λίστες και η τάξη μόνο για το σούπερμαρκετ, ο η ζωή και η φαντασία δεν μπαίνουν σε καλούπια και λίστες

Κλεοπάτρα και Μινγκ είπε...

Aυτή τη φορά συμφωνούμε απολύτως. Εκεί στόχευε το κειμενάκι. Καλημέρα.

worldcity είπε...

στη λίμνη των Κύκλων,
- περιδίνηση από το παραμύθι προς την πραγματικότητα και μετά πάλι απ'την αρχή

Κλεοπάτρα και Μινγκ είπε...

Ή με άλλα λόγια έγινε το αύριο πάλι χθες και ξανά από την αρχή στους αέναους κύκλους της λίμνης που όσο μας στενεύει, τόσο φαρδαίνουμε τα όριά της. Και το κακό ξέρουμε καλά ποιο είναι. Ότι ούτε το παραμύθι, ούτε η λίμνη, ούτε το χθες, ούτε το αύριο είναι αρκετό. Αυτά είναι "τροφή" μόνον για σήμερα. Για το αδηφάγο τέρας.